En daar is het dan. Vanuit het niets is het er, en het probeert je volledig in te pakken; de depressieve zin in een sigaret.
Toch wel erg apart. Inmiddels ben ik bijna 19 dagen gestopt. Je zou denken dat het in het begin moeilijk is, en daarna makkelijker wordt. Ik sta dan ook even op het verkeerde been te wankelen, want mijn gedachtengangen lijken me allemaal de kant van de sigaret op te duwen.
Dat lijkt geen eerlijke strijd, je kan het toch niet opnemen tegen jezelf? De redenen waar mijn hoofd mee komt om weer te beginnen gaan van belachelijk naar aannemelijk en weer terug. Het probleem is dat ik bij sommige argumenten toch richtig de “klinkt aannemelijk” begin te neigen.
Misschien is het ook wel dat de gevoelens steeds depressiever aan het worden zijn, terwijl ik normaal een positief ingesteld persoon ben. Daar schrik ik dus van. Er spoken dan meteen gedachtes door mijn hoofd dat ik zo niet wil leven en er iets moet gebeuren om die positieve gevoelens weer terug te krijgen. Dat ik deze periode, waarin veel dingen spelen die me erg bedroefd maken, niet door ga komen zonder hulp van de sigaret.
Als ik het even van me afschud dan is het toch vrij onlogisch om mezelf te vergiftigen om me beter te voelen.
Misschien moet ik meer naar de aard van het probleem, in plaats van de oorzaak uit de weg te gaan. Waar komen die depressieve gevoelens vandaan? Waarom zijn ze er?
Er zijn 2 dingen waar ik het op dit moment best wel moeilijk mee heb, maar die ik weg aan het duwen ben, om het op mijn manier te verwerken. Dat is dus niet alles tegelijk, maar het in losse deeltjes en opgedeeld in korte momentjes proberen te verwerken.
De meest heftige van beiden is het gaan verliezen en het lijden van mijn moeder. Ik vind het zo oneerlijk!
Hoe in godsnaam moet ik dat nou verwerken? Met of zonder sigaret, het boeit niet. Het is en blijft klote. En ik kan er niets aan doen, heb er geen grip op. Is het dan zo verkeerd dat ik mezelf in deze moeilijke tijd wat fijns gun? Kan ik mezelf vergeven als ik, terwijl ik het moeilijk heb met verschillende dingen, even mijn kracht laat varen en even zwak wil zijn?
Op dit moment klinkt er door de boxen; “Where do I go now?”
Die vind ik toch wel toepasselijk. Wat moet ik nou?