Ja, helaas, helaas! Het was misschien al te merken aan de vorige post, maar het stoppen met roken heeft een deuk opgelopen. Ik ben gezwicht voor mijn eigen gedachtenkronkels en de fout in gegaan.
Ik leek het wel te verliezen, zo sloegen mijn hersenen met me op hol. Vooral het depressieve denken van afgelopen dagen en hoe ik daar steeds harder en verder in wegzakte was doorslaggevend. Slap smoesje eigenlijk zal je denken, maar ik schrok er toch best wel erg van. Ik ben meer van het alles onder controle houden en als dat dan niet meer lukt met emoties dan raak ik in paniek.
Maar we gaan verder op een positieve manier. Zoals Nienke al zei: ik heb wel een nieuw record gehaald qua stoppen, wel 19 dagen lang!
Ik heb er geen gras over laten groeien en meteen een afspraak gemaakt voor morgenochtend 9u bij de doc, om hulp bij het stoppen te krijgen. Dat is het enige wat ik nog niet geprobeerd heb, na de pleisters, kauwgom, het afbouwen, vele manieren uit boeken (de blij-dat-ik-er-vanaf-ben manier) en van websites, rook-stop-vasten (ja het bestaat), maandenlange hypnotherapie en natuurlijk de good old cold turkey.
Bij de dokter schijnen ze een vorm van medicatie te hebben, wat een soort van antidepressiva schijnt te zijn.
To be continued, ik heb dan wel deze slag verloren, maar de oorlog gaat door!