Zoohee! Wat gaat de tijd toch snel als je plezier hebt! En plezier hadden we. 😉 In deze nieuwe blogpost leid ik jullie weer rond door onze tuin en moestuin zoals hij nu is. Bereid je voor op stilstaande beelden (niet schokkend dus) en tekst erbij. Een waarschuwing vooraf: het groen spat er vanaf want het is weer bijna zomer!
De voortuin.
Laten we eens beginnen bij de voortuin. Het was de bedoeling om hierin onze moestuinbakken die we verkopen te laten zien. Nou dat is leuk geworden!
Voor ons doen hebben we nog nooit zo’n nette voortuin gehad, en hij is nog functioneel ook met alle groenten en kruiden! Bij het vullen van de bakken heb ik verschillende soorten grond gebruikt. Helemaal rechts heb ik zwarte grond gemengd met compost gebruikt die we eerst verkochten en in het midden en links heb ik de speciale bio moestuingrond gebruikt die we nu verkopen omdat hij bio is. De bio moestuingrond doet het best wel goed met grote planten. En dat zonder veel onderhoud. Het enige wat ik in de voortuin doe is wekelijks maaien, maar verder laten we het lekker zijn gang gaan. Achteraan zie je ook het begin van de wingerd die langs de muur aan het klimmen is.
De grote moestuinbakken.
Hierin groeit alles ook gestaag, maar door drukte is het niet gelukt om alle vakjes lekker vol te planten. De strijd met de slakken was hier op zijn hevigst en hebben we deels verloren, ondanks Nienke haar nachtelijke rondjes met schaar en zaklamp. Wat wel werkte (en waar Flora (4) mee kwam omdat ze het op joetoep had gezien) is bananenschillen tussen de zwakke plantjes leggen om de aandacht af te leiden. Ook bier werkte wel, maar leek alleen maar meer stamgasten aan te trekken.
De tuintjes van Milan en Flora.
We hadden een paar oude bakken gevuld voor Milan en Flora, zodat ze hun eigen tuintje hebben. Daarin hebben ze aardbeien, maar ook andere dingen zoals bietjes, wortel, peultjes, tomaat en aardappels. De aardappels zijn natuurlijk bedoeld voor de friet, en doen het behoorlijk goed.
Eigenlijk ben ik best een beetje jaloers op hun aardappelplanten, want die van mij in de grote moestuin zijn lang niet zo groot! Ik mag vast wel een paar frietjes van ze mee-eten. De eerste aardbeien zijn trouwens al op en waren heerlijk!
De grote moestuin.
Hier is tijdens onze 10 dagen camping zoveel gegroeid dat het een beetje een zooitje lijkt, maar als je daar een beetje doorheen kijkt zie je mooie rijen met aardappelplanten en pompoenplanten daartussen.
Als je goed kijkt, zie je tussen de rijen een stuk vloerbedekking liggen. Dat is de bedoeling, want dat is mijn Slakken-Management-And-Crowd-Control-Systeem (SMACCS your slak up) ©.
Het werkt zo:
- Elke week verschuif je het stuk vloerbedekking een stuk.
…
Makkelijk he? Een goed plan is uit te leggen in 1 korte zin zeg ik weleens. Nou dat lukt hierbij wel. Hoe het werkt komt daar nog bij als bijsluiter: Doordat je steeds alles eronder verstikt en dan ineens aan zon blootstelt, wordt het gras en kruid eronder zwak (geel). Daar komen de slakken op af, want die hebben het vooral gemunt op zwakke plantjes als opruimers van de natuur. Zo hebben de slakken ineens wel nut, want ze houden je paden vrij in plaats van het zelf te moeten maaien/wieden.
Een baantje voorbij de aardappels zouden de kolen komen. Daar is iets misgegaan, ik denk dat we ze te laat uitgeplant hebben en te lang in de kas hebben gelaten waardoor alles is doorgeschoten in plaats van het vormen van mooie broccoli roosjes enzo.
Daarnaast heb ik een deel afgedekt met zeil, omdat we in een vlaag van realiteitszin bedachten dat het anders te veel tijd zou kosten om alles bij te houden en het dan gewoon allemaal in de soep zou lopen. 1 stap tegelijk! Daarop hebben we alsnog wat ruimte kunnen benutten voor de zoete aardappels en bonen:
De kas.
Even vergelijken met een paar maanden geleden:
Daar is alles dus ook lekker gaan groeien. Ik ga niet eens beginnen met opnoemen wat er allemaal in staat want dat is te veel om op te noemen. De bietjes van dit jaar zijn bijna klaar en we hebben er al veel uit kunnen eten zoals sla en spinazie. Het bietje van vorig jaar wat nog over was is nu lekker veel zaad aan het maken, ik ben benieuwd wanneer ik het eraf moet halen om de zaadjes te oogsten. Ik merk het vast wel als ze beginnen te vallen.
De bostuin/het voedselbos/de rimboe.
Bijna alle struikjes en boompjes die we van de winter hebben geplant doen het. Alleen de kastanje staat er een beetje zielig bij en de peer lijkt het toch te overleven. Na een paar jaar coma heeft de druif die daar stond besloten het weer te gaan doen en is meteen al ambitieus bezig met trossen vormen. De appelboom hangt zoals gewoonlijk weer stampensvol:
En zelfs de blauwe bessenstruikjes die we dit jaar gekocht hebben en die nog best klein zijn, hangen redelijk vol:
En dan even voor de fun een overzichtfoto van onze jungle:
Is heel de achtertuin veranderd in een jungle? Nee.. Een klein gebied biedt dapper weerstand tegen het bewind van keizerin Nienke voor een nieuw projectje van Rob. 😛
Daar heb ik trouwens vandaag ook nog even een pallet-hekje bij gebouwd zodat ik daarachter uit het zicht wat handige bouwzooi kan opslaan. Van die dingen die altijd van pas komen enzo.. Die uiteindelijk op de stort kunnen belanden. Of niet..
Ik kon even geen scharnieren vinden, dus hij is nog niet helemaal af. Inmiddels heb ik die wel gevonden, want wie wat bewaart heeft wat he.. 😉
Langs het huis
Ohja! Ik vergeet bijna onze braam langs het huis. Die is echt supergoed bezig dus heeft wel wat kudo’s verdiend!
Column van pokkie
Deze keer hebben we een gast-schrijver die bij ons bekend is als “Pokkie”.
Hallo allemaal! Ik ben Pokkie, hooguit 2 jaar oud en ben geboren dichtbij Schoonrewoerd. Ik hou van pikken, fladderen en in de weg lopen als mijn baasje wil scheppen. Waar ik niet van houd zijn steenmarters!
Toen mijn baasjes even op vakantie waren, (gek he, ik heb altijd vakantie en hoef daarvoor niet weg te gaan) hebben hele lieve mensen voor ons gezorgd. Het baasje dacht dat de deur niet dicht hoefde omdat er al een tijd geen inbrekers meer geweest waren. Op één nacht, hoorden we wat geritsel. Het geluid was bekend, want de vorige keer dat we dat hoorden, was daarna geertruida verdwenen. Het moest dus een knappe haan zijn.
Helaas was niets minder waar, want daar stond hij ineens. Hij had tanden die glinsterden in het maanlicht, scherpe klauwen om eieren mee te nemen en dat was nou precies zijn doel. Kwek wilde dat niet zomaar laten gebeuren. Wij zeiden nog; blijf nou lekker op stok! Maar nee hoor, ze wilde er liever een stokje voor steken. Dat nam mijnheer steenmarter haar niet in dank af en er ontstond een ruzie die eindigde in een onthoofde kwek. Zelfs Arend de haan kon haar niet meer redden. We zullen haar missen!